Historiek

In 1952 verdween gedeeltelijk het kerkhof rond de kerk Sint-Pietersbanden van Mazenzele. Het kerkplein en de omliggende straten werden geasfalteerd. Een aantal Mazelaars kregen de wielermicrobe te pakken en zagen hun kans schoon om wedstrijden te organiseren. Op initiatief van Jean Verdoodt (Jean van Biekes) kwamen op 8 september 1952 enkele notoire dorpsgenoten samen in café Sport op het Dorp. Die septemberavond wordt wielerclub 'De Sportvrienden' boven de doopvont gehouden. De club krijgt stamnummer 417.

Eerste voorzitter

De eerste voorzitter van 'De Sportvrienden' werd Louis De Cock, ook Maurits De Boeck zetelt in het bestuur. 2 jaar later, in 1954 brak een paleisrevolutie uit. 2 nieuwe dorpsgenoten vervoegen de club. Het zijn slager-beenhouwer Oscar Van Lijsebeth (Oscar van Kazzen) en schoolmeester Emiel Michiels. Van Lijsebeth werd meteen verkozen tot voorzitter. De volgende personen waren ook bestuurslid van de club: Maurits De Boeck, Marcel De Boeck, Frans De Mol, Louis De Cock, Louis Heyvaert, Petrus Van den Broeck, Paul Michiels, Hendrick Van Eycken, Gaston De Coninck, Petrus Van Malderen en Pierre Bewaert. Ook de 3 stamineehouders waren lid: Kamiel De Rijck (Kazzen van café 't Hoeksken), Jefken Van Hoomissen en Albert De Boeck (Beirre Boeck van café Sport).

De eerste jaren organiseerden 'De Sportvrienden' voornamelijk wedstrijden voor liefhebbers. In 1954 kwam Emiel Van Cauter winnen in Mazenzele. Van Cauter, afkomstig uit het naburige Meuzegem (Wolvertem) werd de week voordien wereldkampioen bij de amateurs in het Duitse Solingen. Emiel werd prompt 'Erelid van De Sportvrienden'. Een jaar later zou Van Cauter ook nog Belgisch kampioen op de weg worden bij de profs.

In de statuten van de club werd veel aandacht besteed aan 2 paragrafen:

'Het samengaan van sport en nering in de gemeente.' De deelnemerslijsten getuigen hiervan. Onder meer Rik Van Looy, Frans Melckebeeck, Romain De Loof, Herman Vrijders en Fons De Wolf zakten af naar Mazenzele. Zij bracht een pak sportliefhebbers mee naar ons dorp.

'Men wou ook de eigen Mazelse Jeugd aanzetten tot koersen.' De Mazelaars hadden heimwee naar de tijd van Leopold en Roger Timmermans die zeer succesvol waren in het wielrennen in de jaren na de oorlog. Onderwijzer Emiel Michiels kreeg de taak om de jeugd warm te maken voor deze mooie sport.

Parcours

Het eerste parcours van de koers ging via de Steenweg richting Nijverseel. Aan het kruispunt ‘Plezanten Hof’ werd links afgeslagen richting Baardegem om via Meldert-vijver naar de heuvelachtige kasseibaan van Asse-Ter-Heide te rijden. Van aan het kruispunt ‘Wijndruif’ in Krokegem ging het dan in sneltrein over een panache-heuveltje als de ‘Mazelberg’ en via de Vossestraat naar het Dorp in Mazenzele. Daar kwam men solo aan of werd er voor de ruiker bloemen en edelmetaal gesprint. Men sprintte rechtdoor tot aan de Steenweg. De meet lag tussen het café ‘Sport’ en het hof De Coninck. Toch zijn er nooit ongelukken gebeurd! In 1965 gebeurden er wel bijna ongelukken, maar van andere aard. De gouverneur van Brabant verbood het gebruik van de staatsbaan Asse - Dendermonde. In een dagblad schreef men dat over dit incident 'in machteloze woede lelijke dingen zijn gezegd in Mazenzele'.

In 1974 wijzigde het parcours door de aanleg van de Verlorenkostbaan. De omloop zoals we die vandaag nog steeds kennen. Vanaf het Dorp trokken de renners via de Vossestraat richting Weyenberg (Merchtem) om vervolgens in Droeshout via de Hulst en Dorekensberg (Droeshoutstraat) naar de hellende Verlorenkostbaan te rijden. In dat jaar verhuisde ook het clublokaal naar café ‘Den Bruinen’ waar de start gegeven werd.

Het bestuur van de wielerclub is op dat moment in volle bloei. Niettegenstaande dat niets tot stand komt zonder de hele club is er een grote rol weggelegd voor de voorzitters. Oscar Van Lijsebeth (Oscar van Kazzen) was waarschijnlijk de markantste en bedrijvigste. Hij oefende de functie uit van 1954 tot aan zijn plotse dood in 1965. Een onverwacht verlies. Opgevolgd door architect Maurits De Boeck. Hij ademde koers en bracht samenwerking tot stand met Opwijk sportief na de gemeentefusie in 1977. De organisatie werd onder zijn leiding gemoderniseerd en de wedstrijden werden aangepast aan de strenger wordende veiligheidsnormen. In 1990 gaf De Boeck de fakkel door aan de jongere generatie. Herman De Pauw nam vanaf dan de honneurs waar. De club bleef instaan voor de organisatie van de wielerwedstrijden. Drijvende kracht was onder meer François Van Malderen (den Beatle). Hij stond samen met Maria Timmermans mee achter de toog van het clublokaal ‘Den Bruinen’. Dankzij de inzet van de club bleven de koersen in Mazenzele bestaan. Maar de bestuursleden werden ouder en de gezondheid van ‘den Beatle’ ging er op achteruit. Eind 2011 zegt Van Malderen in de krant dat het einde van ‘De Sportvrienden’ nabij is. Hij zag geen opvolging om alle administratieve, financiële en logistieke taken over te nemen van de oudere garde. Toen in 2012, ‘den Beatle’ overleed zag het er naar uit dat de club ten dode opgeschreven was.

Nieuw bestuur en doorstart

Dat was buiten de waard gerekend! Een groep sportliefhebbers en Mazelaars, zowel jong als oud, staken de koppen bij elkaar. Er was heel wat werk aan de winkel om de 57ste Lenteprijs in het voorjaar van 2013 te organiseren. Onder leiding van voorzitter Willy Robijns brachten de bestuursleden hun eerste opdracht tot een goed einde. De doorstart was gegeven. ‘De Sportvrienden’ was en is meer dan koers. Het is een club van mensen met een hart voor de sport en in het bijzonder voor de koers. Op de ‘zittingen’ is er tijd voor een goede discussie, maar evenzeer voor een grap en een pint bier of geuze. Iedereen binnen het bestuur kent zijn functie. De metentrekker, de man van de ‘prims’ voor de coureurs, de speaker, seingevers, de secretaris, penningmeester, en nog zoveel meer. En dankzij de vrouwen en lokaalhouder Raf van ons lokaal ‘Den Bruinen’ is er altijd een mooie receptie na de wedstrijden. Om de kas te spijzen verkoopt de club al jarenlang tombola op de jaarmarkt begin augustus. De eerste prijs was steevast een varken. Een echte Mazelaar hoeft niet te raden van waar dat kwam. Het prijsvarken verdween door de verstrengde dierenwetgeving, maar ook nu nog zijn er ‘schoon’ prijzen te winnen met de tombola.

Na meer dan 60 jaar mogen we met enige fierheid zeggen dat we al een mooi parcours afgelegd hebben. En met een jonge ‘équipe’ zijn we aardig op weg om er op dezelfde manier ‘op zijn Mazels’ nog vele jaren bij te doen.

70 jaar jong

In september 2022 vierde onze club haar zeventig-jarig bestaan. Uniek. Met oude foto's, een filmpje, een uiteenzetting en een heuse barbecue, werd het een leuke avond voor sponsors, vrijwilligers, sympathisanten en het bestuur. Dat deze speciale verjaardag een voortgang voor ons verder bestaan mag betekeken.

 © Foto's: Eric Biesemans

De Sportvrienden